Το Κτίριο

«Νικίου 2 και Κολοκοτρώνη 56»

Η ταμπέλα έξω από το κατάστημα με τα υφάσματα, στη διασταύρωση των οδών Νικίου 2 και Κολοκοτρώνη 56, στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας, έγραφε «Σταθόπουλος Δημήτριος». Σήμερα, οι ταμπέλες και στις δύο πλευρές του πανέμορφου νεοκλασικού γράφουν «σχεδία home», το σπίτι της σχεδίας.

Μπορεί για εμάς τα τέσσερα επίπεδα του κτιρίου να στεγάζουν ένα μεγάλο όνειρο, ένα καινοτόμο πρόγραμμα με κοινωνικό και περιβαλλοντικό χαρακτήρα, ωστόσο το ίδιο το πανέμορφο νεοκλασικό έχει τη δική του ενδιαφέρουσα ιστορία, την οποία μας διηγήθηκε ο σημερινός του ιδιοκτήτης, ο κ. Σταθόπουλος.

Ο προπάππους του, ο Ιωάννης Γ. Σταθόπουλος, που ασχολούνταν με την κατασκευή και το εμπόριο μουσικών οργάνων και έφερε τον τίτλο του «Οργανοποιού της Βασιλικής Αυλής», ίδρυσε την πρώτη επιχείρηση που στεγαζόταν στο κτίριο αυτό γύρω στο 1868. Όταν πέθανε, γύρω στο 1916, η επιχείρηση πέρασε στο γιο του, τον Δημήτριο Σταθόπουλο, ο οποίος υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους επαγγελματίες του είδους του και ένας από τους μόλις δυο οργανοποιούς που συμμετείχαν στο ιδρυτικό διοικητικό συμβούλιο του Σωματείου Μουσικοεμπόρων και Οργανοποιών το 1927.

Η κόρη του Δημήτριου, η ζωγράφος Ελένη Σταθοπούλου, είχε μια εξίσου ενδιαφέρουσα ιστορία. Ήταν μία από τους επιβάτες του θρυλικού νεοζηλανδέζικου πλοίου «Ματαρόα», που το Δεκέμβριο του 1945, λίγο πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα ο Εμφύλιος πόλεμος, φυγάδευσε στο Παρίσι πάνω από 120 υποτρόφους του γαλλικού κράτους, καλλιτέχνες, διανοούμενους, επιστήμονες της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

Το κτίριο με την πλούσια ιστορία πέρασε στα χέρια του δισέγγονου του Δημήτρη Σταθόπουλου (Δημήτρης και αυτός), ο οποίος υπήρξε έμπορος υφασμάτων.

Από τα δικά του χέρια πέρασε στα χέρια των ανθρώπων της “σχεδίας”. «Έχω διαβάσει τη σχεδία και έχω ακούσει τι κάνει, ποιος είναι ο σκοπός της. Τώρα που ήρθε να ώρα να αποσυρθώ, θέλω το κτίριο να μείνει σε μια οργάνωση με κοινωνική δράση, να έχει ένα σκοπό, έναν σεβασμό», μας είχε πει ο ίδιος πριν μας το παραχωρήσει.