Μικρά μαγαζιά με αέρα περασμένων εποχών, υφασματάδικα, μπαρ με χαρακτήρα, πρωτότυπα ταχυφαγεία, παλιά νεοκλασικά, εγκαταλελειμμένα κτίρια και στοές συνθέτουν την ατμόσφαιρα της πολύβουης Κολοκοτρώνη, που από τυπικός εμπορικός δρόμος μετατράπηκε σε κέντρο της νυχτερινής (και όχι μόνο) ζωής της Αθήνας. Ο γεμάτος ζωή αυτός δρόμος έχει πολλά πρόσωπα, κρύβει κομμάτια της νεότερης ιστορίας μας, αποτελεί συνονθύλευμα παλιάς και σύγχρονης Αθήνας.

Ο δρόμος παλιότερα ονομαζόταν οδός Ανακτόρων, επειδή περνούσε από την προσωρινή κατοικία του βασιλιά Όθωνα (στο σημείο περίπου που είναι το κτίριο της Παλαιάς Βουλής). Ωστόσο, στη διασταύρωση των οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα βρισκόταν το σπίτι όπου έμεινε για ένα διάστημα μετά το 1835 ο «Γέρος του Μοριά», εξού και το άγαλμα στην πλατεία και η ονομασία του δρόμου.

Η ζωντανή, οικεία, μοντέρνα, παραδοσιακή, εναλλακτική Κολοκοτρώνη ξεκινάει από τη Σταδίου με το κτίριο της Παλιάς Βουλής, της πρώτης στέγης του ελληνικού κοινοβουλίου, που θεμελιώθηκε το 1858 από τη βασίλισσα. Εκεί πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1875 η έναρξη των συνεδριάσεων της Βουλής με πρωθυπουργό τον Χαρίλαο Τρικούπη και στα σκαλιά της δολοφονήθηκε το 1905 ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Σήμερα, το κτίριο της Παλαιάς Βουλής έχει παραχωρηθεί στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος και στεγάζει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Από την απέναντι πλευρά βρίσκεται το κοσμηματοπωλείο «Zolotas», που οδηγεί προς τη στοά Μπολάνη. Εκεί είναι από το 1971 το γνωστό αστικό εστιατόριο «Κεντρικόν», παλιό καλλιτεχνικό και πολιτικό στέκι του κέντρου της πρωτεύουσας. Στη στοά βρίσκεται, επίσης, ο «Σύλλογος Εκπαιδεύσεως Νεανίδων – Σ.Ε.Ν» που ιδρύθηκε το 1872 και εκεί έγινε το Νοέμβριο του 1896 η πρώτη κινηματογραφική προβολή στην Αθήνα με μηχανή Έντισον.

Στα νούμερα 3 και 5 της οδού συναντάμε δύο όμοια κτίρια. Σύμφωνα με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, «το τριώροφο κτίριο επί της οδού Κολοκοτρώνη 3 [μαζί με το γειτονικό κτίριο επί της Κολοκοτρώνη 5] οικοδομήθηκε τη δεκαετία του 1880 και αποτελεί πρώιμη μορφή συνδυασμού μεγάλης αστικής κατοικίας με καταστήματα στο ισόγειο». Αλλά και το Μετοχικό Ταμείο Στρατού βρίσκεται στην ίδια οδό (στο νούμερο 13), η σύσταση του οποίου έγινε το 1852 για την «εξασφάλιση και ανακούφιση των χηρών και ορφανών των αγωνιστών του αγώνα της ανεξαρτησίας και των επιζώντων αγωνιστών».

Στο νούμερο 30 βρίσκεται το κατάστημα του κυρίου Ιωσήφ Σακαλάκ. «Μαλλιά Σακαλάκ από το 1935» γράφει στην ταμπέλα. Ο κύριος Ιωσήφ, με καταγωγή από την Καππαδοκία θυμάται την Κολοκοτρώνη σαν έναν εμπορικό δρόμο με μικρά μαγαζιά, ραφτάδικα, εργαστήρια χρυσοχοΐας και έναν φούρνο. Θυμάται τον Τρίτση να γυρίζει στους δρόμους για να δει τι συμβαίνει στην πόλη του.

Έχει όμως και άλλα μυστικά η μικρή Κολοκοτρώνη. Στο νούμερο 55 βρίσκεται το Ξενοδοχείο Carolina, που ιδρύθηκε το 1936 από μία ελληνο-αμερικανική εταιρεία από τη Νότια Καρολίνα. Είναι ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία της Αθήνας και στεγάζεται σε ένα νεοκλασσικό κτίριο, το οποίο φιλοξενεί και το πρώτο ασανσέρ της πόλης.

Φτάνουμε στο νούμερο 57, εκεί που βρίσκεται ένα από τα πιο ιστορικά μπαρ του κέντρου, το Booze Cooperativa. Το avant garde μπαρ με τα μοναστηριακά τραπέζια και τις χειροποίητες κότες που κρέμονται από το ταβάνι, στεγάζεται σε ένα κτίριο του 1860! Ο ιδιοκτήτης του, Νίκος Λούβρος, θυμάται την εποχή που στην περιοχή δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από καταστήματα χονδρικής και μικρές βιοτεχνίες στους ορόφους των κτιρίων.

Αφήνοντας στην άκρη τις ιστορικές μνήμες, η Κολοκοτρώνη αποτελεί έναν από τους λίγους δρόμους της πρωτεύουσας, όπου το παλιό και το νέο συνυπάρχουν, με αποτέλεσμα η ιστορία της να γράφεται μέρα με τη μέρα.